Logeren in Kelowna

Maandagochtend in Kelowna, we gaan met Carola Downton. Eerst wordt Bones ( de hond) nog uitgebreid uitgelaten Frans gaat mee voor een wandeling door de buurt. Dan gaan we op pas. We beginnen met een wandeling langs het meer. Een aantal dingen herken ik nog van 9 jaar geleden maar er zijn ook dingen veranderd, naar mijn indruk is het drukker geworden. Kelowna groeit behoorlijk snel en dat valt dan op. Het mooi bij het water, alles ligt er tiptop verzorgt bij. Het watersport seizoen is nog niet echt begonnen maar boten voor rondvaarten, parasailing of andere watersporten liggen klaar. We zien vliegtuigjes voor rondvluchten landen op het meer.
Het is koffietijd Carola neemt ons mee naar een goed adres waar we lekker buiten op het terrasje kunnen zitten. Dan rijden we naar de MEC, een outdoor winkel. Ik slaag voor een mooi jack en Frans heeft wat kleine klimitems gevonden.
Dan door naar de mall, Frans komt uiteindelijk met de meeste aankopen naar buiten. Jack, schoenen en shirt heeft hij gevonden. Het scheelt op sommige aankopen wel met Nederland maar dat geldt zeker niet voor alles.
Dan rijden we terug, het is warm in de zon achter het huis.
Als Ruud uit zijn werk komt gaan we uit eten bij de Griek. Het is een stukje rijden en we gaan nog langs het vorige huis van Carola en Ruud. De buurt herken ik nog, ook hier is het voller met auto s dan dat ik mij herinner.
Bij de Griek is het gezellig en lekker. Het toetje en we ergens anders waar ze lekkere ijsjes verkopen. Bij Carola en mij past t echt niet meer maar Ruud en Frans hebben nog een gaatje vrij.
We kijken terug bij Carola en Ruud thuis nog even tv de dag is voorbij gevolgen.

Dinsdag:
We stappen al vroeg buiten in de hot tub, zo start Carola vaak haar dag. Het is heerlijk relaxed, stil en met heel mooi uitzicht op de bergen.
Frans en ik gaan later die ochtend naar het herritage museum dat blijkt best leuk. Niet heel groot maar het geeft wel een indruk van de ontwikkeling van Okanagan Vally en Kelowna. Ook is er een hoek met info over het wild in de regio. De bruine beer staat er ook, toch erg groot van zo dichtbij.
In het begin van de middag komt Simon naar Carola en Ruud. Wij kennen hem van weekend hike en hij woont hier sinds 2 jaar.
Hij gaat met Ruud en ons de Myra canyon trestles lopen. Een route van 12 km die een oude spoorlijn volgt ( ligt er niet meer) langs een canyon met 13 bruggen. Carola brengt ons weg en haalt ons op het eindpunt weer op. De weg naar de canyon gaat omhoog en is onverhard, het hobbelt een bobbelt behoorlijk. Eenmaal boven is ons wandelpad behoorlijk vlak. We stijgen en dalen wel wat maar niet heel veel. De route maakt indruk op ons een ondertussen praten we bij met Simon. Het gaat hem goed hier.
De bruggen zijn zoals in films, hoog tussen 2 bergen gemaakt van een houten constructie zoals Joris en de draak in de Efteling. Het is beter dat ik op de bruggen niet naar beneden kijk maar de omgeving is mooi.
Bijna aan het eind loopt er ineens een zwarte beer op het pad. Ik denk eerst dat het een hond is maar het is een niet al te grote slungelige beer. Ik ben te laat met de camera hij rent heel snel een stenen helling op en foetsie is de beer.
Carola heeft t zwaarder gehad met het rijden over de gravelroads dan wij met de wandeling. Ze staat ons al op te wachten bij het eindpunt.
We rijden terug en drinken nog wat voordat we afscheid van Simon nemen.
Dan gaat de BBQ aan en eten we heerlijke varkenshaas met o.a. sla uit eigen tuin. We hebben heerlijk gegeten! Als toetje ook nog ijs waar ook Bones blij mee is want die mag de bakjes uitlikken.
Morgen is het vroeg dag, we rijden weer naar Vancouver de laatste stad die we bezoeken deze vakantie.