Steelhead provincial park Pemberton en Whistler

Maandag 20-05-2019 provinciaal park Steelhead
Vanmorgen hebben we naar een lekker ontbijt Ruud en Carola uitgezwaaid. Zij gingen al bijtijds op weg naar Kelowna. Ook zo'n 4 uur rijden.

Anja en ik hebben eerst heel rustig gekeken waar we die dag naartoe wilden, onze grijze en zwarte tank geleegd en zijn toen richting Kamloops gereden. Kamloops is ondanks dat het een uitvalsbasis is voor activiteiten in de omgeving een niet echt bijzondere stad. We hebben met de Camper een rondje door de stad gereden.
Na een bezoek aan de tourist info waar we info kregen over de stad en wandelingen zijn we koffie gaan drinken in de Mall er tegenover. Heelijke muffins, zo groot dat ze als lunch konden volstaan. Een Regular of brewed koffie bleek toch het meest op Nederlandse koffie te lijken. Het stoomtreintje bleek alleen in juni en juli te rijden. Best jammer want dit had mij (frans) best leuk geleken.
Daarna besloten we naar het inheemse culturen museum te gaan. Op de parkeerplaats werden we door een oude indiaan in security kleding opgewacht. Hij vertelde ons dat het museum was gesloten in verband met de nationale feestdag Victoria Day, maar dat het bordje hiervoor niet was geplaatst.
Uit het boekje van BC hadden we een camping in het provinciale park Steelhead uitgezocht bij Savona. De route was mooi Kamploops was snel vergeten. Het platteland met de groene glooiende heuvels deed mij aan Nieuw Zeeland denken.
Bij aankomst in Savona bleek Na 3 x omdraaien dat we al net zo vaak langs de camping waren gereden. De camping bleek aan het uiterste puntje van Lake kamloops te zijn. Niet heel erg mooi maar wel een leuke plek. Met uitzicht over het meer.
Marc haakte ook weer aan. De wandeling in de avond bleek niet anders dan de hoofdweg naar het dorp. Verassend genoeg waren er geen trails door het provinciale park. De camp beheerder heeft van ons een nieuwe bijnaam gekregen: Helga, omdat ze continue stond te kijken of er nieuwe mensen kwamen en of er niets verkeerd ging.

Dan maar het kampvuurtje aan en drankje erbij lekker! En ook nog hele bijzondere worstjes met knoflook / honing smaak. Toen het vuur uitging was alles op.

Dinsdag 21-05-2019 Pamberton
De treinen rijden langs de camping en toeteren 4! X Waarom ?!! Ook om 6.00 uur in de ochtend. Het maakte dat we al vroeg buiten aan het ontbijt zaten.

Uit ons boekje kwam nu een camping bij Pamberton. De route is verrassend mooi. Omhoog, omlaag door en over de bergen met mooie uitzichten op meren. Stijlen hellingen omhoog en ook weer omlaag. Het is gelukkig heel rustig op de route. Ik besluit na de zoveelste afgrond en haarspeld helling het stuur aan Frans te geven. Goede keus want het ergste moest nog komen.
Bij de stops kwamen we opvallend vaak dezelfde man tegen (Marc).
Maar ook veel andere Nederlanders soms gaan we bij elkaar " Camper kieken" we blijven nieuwsgierige Nederlanders.
Nu staan we aan een rivier op een camping in Pemberton. Marc heeft dit mooie plekje gevonden Onderweg hebben we boodschappen gedaan want straks gaat de BBQ aan. Voor het eten heb ik met Marc nog een stukje wandelpad verkend met een afdaling naar een ministrandje. Voor de gein heb ik geopperd dat hij daar zijn broek mooi kon wassen.
Het vlees van de bbq was lekker, hamburgers, worstjes en speklappen en zelfgemaakte pindasaus van de pindakaas die anders toch nooit op zou zijn gekomen. Na de bbq en de koffie een paar ipa’s gedronken en sterke verhalen verteld bij het kampvuur. Maar op een gegeven moment werden de oogjes van iedereen toch klein en het vuur ging langzaam uit. Dus tijd om naar bed te gaan. Morgen gaan we een dagje wandelen in de buurt.

Woensdag 22-05-2019 Pemberton
Toen Anja en ik de camper uitkamen was Marc al lang wakker hij was al even naar t strandje bij de rivier geweest.
Pemberton is een mooie plek om te zijn. Je staat midden in de natuur met stromend water van de rivier op de achtergrond. Alleen het bezoek van heel veel muggen kan ik (anja) minder waarderen. Ik loop er inmiddels weer behoorlijk gestippeld bij ondanks de deet.
Vandaag zijn we naar de Nairn Falls gewandeld die liggen zo'n 1.6 km bij de camping vandaan. Onderweg met Marc nog een paar caches gezocht. Somminge hebben we wel gevonden maar andere, helaas ook niet. De watervallen waren mooi, we zagen er de wildwaterbaan van de Efteling er wel in terug.

De tweede trail die we hebben gelopen, liep vanaf onze camping via 0ne mile lake naar het dorp Pemberton. Een mooie route met wat klimmetjes en een prachtig uitzicht op het meer. Grappig was ook Dog beach, een strandje speciaal om met je hond te zwemmen.
In Pemberton was het tijd voor lunch, we belandden op een terras en hebben daar erg lekker gegeten. Marc en Frans aan een grote hamburger met aardappelpartjes en Anja aan een groene salade.

Het vervolg van de route was een beetje speurwerk, de kaarten waren wat vaag maar met GPS en richtingsgevoel kwamen we op de goede pad richting de camping. Blijkbaar hebben na de winter nog niet veel wandelaars dit stukje gelopen het pad werd een paadje, het paadje werd grind en het grind werd grover tot behoorlijke stenen waar we tussendoor en overheen moesten lopen. Het ging goed, ook de knie van Marc is inmiddels zover hersteld dat hij dit met knieband en stokken goed kan lopen. Maar dan de afdaling, het is weer zover ... Het lukt maar af en toe met knikken de knieën en trillende benen beland ik (Anja)weer onderaan. Pff het laatste stuk blijkt er geen pad meer te zijn en struinen we door een stuk bos met veel omgevallen bomen en drassige grond. Maar we staan uiteindelijk wel voor de camping! We zijn het erover eens dat het een mooie en soms pittige wandeling was al met al zo'n 15 km.
We gaan nog even pootje baden in de rivier wat echt niet lang duurt want het water is zo koud dat je na 10 sec al t idee hebt dat de voeten bevriezen maar toch is t lekker na zo'n wandeling. Marc spoelt zijn shirt in het water en trekt t aan Bikkel! want het is echt ijskoud water.
Het is trouwens best warm, 25 gr halen we wel dus we zijn veel buiten. In de avond gaat t vuurtje weer aan dat helpt tegen muggen en is gewoon gezellig.
De persoon die onze camping plek heeft afgerekend brengt ons zwaar aan het twijfelen. Hoe vaker we haar/hem zien, wordt de twijfel groter, de naam Joe of Jim de snor, de stem, we komen er gewoon niet uit en besluiten het gewoon op “het” te houden.
Bij de stekende muggen weten we het wel zeker, dat zijn vrouwtjes! Alleen hoe de mannetjes dan overleven als ze niet steken, dat blijft dan weer een vraagteken.

Donderdag 23-05-2019 Whistler
Vanmorgen hebben we afscheid van Marc genomen hij gaat door naar Vancouver island en wij gaan naar Whistler 30 km verderop.
Whistler is een wintersport dorp in 2010 waren hier de olympische winter spelen. Daar is nog het een en ander van te zien.
We lachen als we mensen met snowboards voorbij zien lopen het is immers korte broeken weer. Dan blijkt dat zij met de gondel naar hoog gelegen pistes gaan omdat daar nog sneeuw ligt. Er schijnen ook fietsers met de gondel omhoog te gaan en dan met een noodgang naar beneden te komen, dat hebben we van Nederlanders gehoord maar zelf niet gezien. We zijn hier vandaag ook weer lopend op verkenning gegaan. Een mooi dorp waar alle grote outdoor merken een eigen winkel hebben.
Vanuit het dorp zijn we via een route langs een meer terug gelopen. Mensen waren daar aan het zwemmen en zonnebaden met achter hen de sneeuw op de bergen. Voor we het doorhadden was het toch weer een wandeling van ongeveer 15 km.

Morgen gaan we weer verder richting Vancouver, nog 2 dagen te gaan met de camper. Zondag halen we de huurauto op. Wat gaat t snel.