Nog meer mooie parken !

9 mei 2017
Vanmorgen is het voor het eerst gelukt om uit te slapen. We werden om 8:30 uur wakker terwijl we de afgelopen week rond 07:00 uur al door onze slaap heen waren. Na een lekker ontbijtje zijn we op weg gegaan naar Canyonland. Eerst nog even tanken. Onze Minnie Winnie lust best wel wat. Op het tankstation troffen we een echtpaar in een Rockcrawler. Dit is een jeep op hele grote wielen. Zij waren die ochtend naar hun vee wezen kijken maar kwamen nu terug omdat het ging regenen. We zijn de route naar Canyonland een stukje ingereden. Het weer was slecht. Regen en harde wind heeft ons doen besluiten om om te draaien en door te rijden naar Capitall Reef NP.
Onderweg op een verlaten parkeerplaats lekker gelunched. We hebben tenslotte toch alles zelf bij ons. Capital Reef was weer een mooie verrassing, de grillige rotsen waar we tussendoor rijden veranderen steeds van kleur, dan geel, grijs, dan orianje. We komen in een deel met bomen dat is het bijzondere van dit NP het is er grotendeels heel droog maar het heeft een aantal plekken waar water blijft staan. Dat gaf de mogelijkheid om hier te leven. Mormonen zijn hier 150 jaar geleden neergestreken en hebben een dorpje gesticht. Zij ontdekten hele oude muurtekeningen te zien op de hogel stijle rotsen ze zijn eeuwen geleden gemaakt waarschijnlijk door een inheems indianenvolk. Voor ons eenvoudige tekeningen van paarden en mensen maar men hecht er hier grote waarde aan. Het was ook op deze route relatief druk waardoor we bijvoorbeeld een natural bridge niet hebben kunnen bezoeken. Verderop in Capital Reef hebben we bij het visitors center informatie ingewonnen over hikes. Bij de start van de trail stond een ouderwets winketje met producten van zo’n 50 jaar geleden. We hebben daar een heerlijk zelfgemaakt ijsje gegeten uit grootmoeders tijd. Daarna hebben we de Riversite trail gelopen. Anja een klein stukje en ik ben verder gelopen naar boven. Een prachtig uitzicht over twee canyons. Eén canyon stond droog maar in de andere was een stroompje te zien. De Hagedissen vlogen voor mij aan de kant en we hebben ook nog een ander dier gezien. Waarschijnlijk zijn het grond-eekhoorns geweest. Helaas waren ze te snel om op de foto vast te leggen.
Snel naar de volgende camping om daar ons plaatsje in te nemen. Een campingplek met stroom, water en een rioolaansluiting. Mogelijk ook kabeltv maar we hebben hier geen kabeltje voor gekocht en kijken toch weinig of geen tv.
Op deze camping samen verder gekeken naar het programma voor komende dagen. Besloten om de south rim van Grand Canyon niet te gaan doen, dit was meer dan 8 uur rijden voor ons. De north rim is nog niet open. Deze gaat pas open op 15 mei, net te laat voor ons. Nu gaan we camperen bij lake Meat. Dit ligt al wat dichter bij VEGAS. We hebben per e-mail gereserveerd. Nu nog afwachten of ze plaats hebben.
Nu zit ik dit verslag te typen en is Anja lekker aan het lezen. De kachel staat aan want buiten is het koud. Lekker samen aan de koffie. Morgen zien we wel weer verder.

10 mei 2017
Welke dag is het ook alweer dat vragen we ons regelmatig af, een goed teken in de vakantie! Woensdag is het vandaag en het plan is om vanaf Torrey – waar het vooral veel regent- naar Virgin bij Zion NP te rijden. We hebben een senic-byway ofwel toeristische route gevonden. De regen spettert op de Winnie Minnie terwijl we steeds een beetje hoger klimmen. We rijden door Dixie National Forest en zien veel groen, het doet een beetje denken aan Oostenrijk. De regen gaat over in natte sneeuw, grappig maar terwijl we maar blijven klimmen gaat het over in echte sneeuw en blijft het ook op het wegdek liggen. Frans houdt de Winnie Minnie in het schoongereden spoor op de weg, het is best spannend! Dit hadden we niet verwacht, we hebben geen idee hoe hoog we nog klimmen dus is er twijfel moeten we omdraaien ( maar hoe en waar?) of rijden we voorzichtig door. We zien op de navigatie dat we 9568 ft hoog zijn dat is omgerekend 2870 meter dan beginnen we gelukkig met de afdaling alles gaat heel rustig en voorzichtig want je moet er niet aan denken dat we gaan schuiven. Het gaat goed, de omgeving wordt weer groener, de sneeuw gaat over in regen en we kunnen op normale snelheid verder. Dat was de eerste verrassing van vandaag.
Na een paar uur rijden Brice Canyon NP in, het belooft een erg mooi park te zijn alleen jammer dat het giet. We besluiten toch een poging te wagen, de camper kan het park niet in maar er rijden shuttle busjes. Als we naar het visitor-centre lopen is het droog, dat komt mooi uit. Als we weer buiten komen is het totaal anders het giet weer stevig en we besluiten dat we toch niet verder gaan. We staan in ons regenjasje, bij iedere stop in het park moeten we op shuttelbusjes wachten die rijden heel regelmatig maar als het zo hard regent ben je met 5 minuten doorweekt. Erg jammer, Frans baalt er stevig van.
Een kleine goedmaker komt zo’n 40 mijl verderop, daar is zowaar een Duitse bakkerij. De kuche is lekker en de koffie en thee ook. Grappig is dat ze “Freusteuk” aanbieden wat zouden ze daar mee bedoelen?
Tijdens het laatste stuk van de route is er een positieve verrassing, we wisten niet dat de route al door Zion NP zou gaan volgens de kaart rijden we er aan de zuidkant onderdoor. Niet dus, we gaan het park in. Bij de ingang legt een dame ons uit dat de camper in 1 van de 2 tunnels wel kan doorrijden maar alleen als het tegemoetkomend verkeer wordt tegengehouden. De Minnie Winnie is nml te breed en we moeten in het midden van de tunnel rijden. Kost wel 15 dollar, de parkmedewerkers regelen nml dat het verkeer wordt stilgelegd. We hebben niet zoveel keus dus we gaan het doen. De weg door het park is smal maar goed te doen, de omgeving is weer verrassend mooi! Het lijkt alsof er allemaal plakken steen opgestapeld liggen, de kleur is opvallend oranje. We stoppen voor een foto en dan komen we bij de eerste tunnel, geen probleem. De tweede tunnel is een ander verhaal, we komen aanrijden en mogen eigenlijk meteen door. Hier staat een mevrouw het verkeer te regelen en ze geeft ons nog een aantal strakke instructies mee: In het midden rijden, lampen aan, speed max 25 en vooral niet stoppen. Het blijkt een lange donkere tunnel, we hebben nog niet kunnen nachecken hoe lang maar je rijdt er toch zeker een aantal minuten doorheen. Hier en daar valt licht naar binnen dan lijkt het eind van de tunnel in zicht maar nee, het eind is nog verderop. Als we de tunnel uitrijden staat daar een hele rij auto’s en campers te wachten om de tunnel in te rijden, de wachtrij is hier veel langer dan aan de andere kant wij hadden geluk.
Het vervolg van de weg is vooral een afdaling met giga haarspeldbochten, overal waar je kijkt zijn hoge muren de hoogste is 600 meter. Bij een viewpoint treffen we mensen uit San Francisco, ze zijn van Chinees afkomst en raden ons aan om vooral bij een chinees in San Francisco te gaan eten de kwaliteit is er veel beter dan in de omgeving van Zion en ook beter dan in Nederland want daar zijn ze ook al eens geweest. Misschien doen we het wel maar eerst verder kijken in Zion. De route blijft mooi en we eindigen bij het visitor-centre waar we info ophalen over wandelingen. Morgen komen we nml terug om te gaan wandelen. Een deel van het park mag je niet met auto of camper in, ook hier rijden shuttel busjes af en aan. Het plan is om er vroeg te zijn want het beloofd een warme dag te worden. Vandaag begon de dag met regen en sneeuw maar in Zion schijn de zon en later als we in Virging op het Zion River Resort staan neemt Frans nog een duik in het zwembad. Wie had dat vanmorgen gedacht....