De kust van Californie

15 Mei
De Wild Cats bleken geluiden te zijn uit een opvang voor wilde dieren. We hebben niks gehoord maar we spraken s’avonds nog een campingmedewerker die dat vertelde. Hij legde ook uit dat er veel kampeerders uit Europa bij hen op de camping verblijven omdat ze onderweg zijn op het Pacific Crest Trail. Allemaal wandelaars die de route lopen van Mexico naar net over de grens in Cananda meer dan 4000 mijl. Ze doen daar ongeveer 6 maanden over en lopen tussen April en September ivm de weersomstandigheden. Ze nemen de tent mee, bij campings op de route ligt er soms een pakketje voor ze klaar opgestuurd door familie of vrienden waarin de nodige spullen voor onderweg zitten. Op deze camping stonden een stuk of 10 tentjes van deze wandelaars.

We zijn al vroeg op de volgende bestemming, te vroeg want we kunnen er pas na de middag op het kantoor terecht. Onderweg zien we ineens overal boomgaarden met sinaasappelbomen, het blijkt dat we in het citrus-district terecht zijn gekomen. Het ziet er in ieder geval mooi uit. De RV-site ligt in Santa Paula, en omdat we er al zijn gaan we op zoek naar een plek waar we koffie kunnen drinken en zo ontdekken we Starbucks. Het personeel is behulpzaam de mevrouw legt alles uit en we vinden de koffie (decaf) en cake erg lekker. We kijken onze ogen uit want ook hierbij is een drive-thru, de auto’s staan buiten in de rij om een kop -of beter gezegd beker- koffie te kopen.
Nadat we ingecheckt hebben op de RV-site die niet zo heel bijzonder is rijden we naar Ventura aan de kust. Daar komen we er achter dat t niet altijd handig is om met zo’n grote camper in het centrum te willen parkeren, na geslaagde poging op een te krappe parkeerplaats te draaien zijn we naar het strand gereden. Gelukkig was daar meer ruimte, we bleken op het strand bij de surfers terecht te zijn gekomen. De golven waren niet zo best dus echte capriolen hebben we niet gezien. We zijn naar de “Ventura pier” gewandeld en natuurlijk ook erop tot het eind. Weer status ding want de Amerikaanse vlaggen waren niet te tellen, maar eerlijk is eerlijk het zag er wel mooi uit.
Na de wandeling hebben we de camper verplaatst en dachten we even op t strand te gaan liggen ( met jas aan want t is best fris) het was geen succes we werden compleet gezandstraald en zijn daarom aan t eind van de middag terug naar de RV-site gereden.
Na het eten zijn we nog op pad gegaan in Santa Paula. Wandelend zijn we de buurt gaan verkennen het opvallendste was de pin- drive thru, die hadden we nog niet eerder gezien en verder waren het vooral winkels en een hele drukke weg. Morgen begint de reis langs de kust omhoog we hopen op iets meer zon en minder wind.

16 Mei
De zon is er al vroeg bij, we eten weer buiten. De route langs de kust begint mooi we zien de pacific Ocean, het strand met palmbomen en veel meer groen. Het is heuvelachtig en afwisselend het is voorjaar en dat zie je hier alles wat in bloei staat, een mooie route om te rijden. Soms langs de kust dan weer wat meer door de heuvels en bergen. Het lijkt wel alsof we door zuid Europa rijden de plaatsnamen zijn vaak spaans / mexicaans Zo paseren we Santa Barbara en Santa Maria en San Luis Obispo onderweg hebben we nog wel weer een stop gemaakt bij Starbucks ;-)

Rond half drie kwamen we hier aan bij Morro Bay state park, op loopafstand van het strand. Het blijkt dat er een belangrijke wielerwedstrijd langs komt de “Amgen tour of California” net zoiets als de Giro vorig jaar bij ons in Gelderland. We besluiten naar de haven van Morro Bay te wandelen om daar wellicht zeehonden te spotten. Het is maar 3 mijl, omdat de weg wordt afgesloten gaan we wandelend. Na een mijl ofzo blijkt dat de wielrenners er snel aan komen dus we blijven even kijken, in een zoef is de hele meute voorbij. De finish blijkt 2 km verderop te zijn en ik heb even gegoogeld Robert Gesink is 5e in het klassement.
Na nog een flinke wandeling komen we in de haven terecht met souvenirwinkels, restaurants en een snoepwinkel. We maken kennis met amerikaanse snoep “ Taffy” Een soort van fudge snoepjes in heel veel verschillende smakenen kleuren. De verkoper proeft van ons een dropje en heeft wel iets wat er op lijkt, althans dat vindt hij. Het lijkt er in de verste verte niet op maar we nemen natuurlijk wel een zakje met 20 verschillende smaken Taffy’s mee om er achter te komen welke de lekkerste is.
De echte verrassing kwam wat later verderop aan het eind van de haven, er waren zeehonden!! Het waren er niet veel en we konden ze beter horen dan zien maar het is gelukt om er een paar op de foto vast te leggen. Zo zie je maar dat een tip uit een reisboekje soms leuk kan uitpakken.
De campground waar we op staan is lekker groen, een beetje alsof je in een park staat. We hebben net een vuurtje gemaakt in de fire-pit en buiten gegeten maar het was toch weer erg fris. Genoeg reden om naar binnen te gaan, fijn zo’n warme camper !